| • ใครสักคน.. |
|
โพสต์โดย วุด googig , วันที่ 02 มิ.ย. 50 เวลา 17:31:06 IP: Hide ip |
กด like เพื่อติดตามข่าวสารดีๆ
จาก cmprice.com
VVVVVV
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
© เนื้อหาข่าว/กระทู้
ในยามที่ดื่มน้ำบางอย่างที่ทำให้หัวสมองมึนงงได้เนี่ยะ
แล้วในสภาวะอยู่คนเดียวตามลำพัง แล้วเราจะคุยกับใครได้
นอกจากเจ้าไดอารี่ที่รัก.. เพราะนอกจากความทรงจำแต่หนหลัง ผุดชัดขึ้นแล้ว
บางที่เราก็อยากพูดคุยกับใครสักคน...ใครสักคน
แม้กระทั่งตัวเองคุยกับตัวเอง ก็เป็นไปได้ ตามความรู้สึก อารมณ์ขณะนั้น
เพราะในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีใครที่คุยกับเราได้ตลอดเวลา
และโดยเฉพาะเวลาที่เราต้องการใครสักคนจริง...ใครสักคนที่เราได้ระบายความใน
ใจ ปรึกษาหารือ หรืออย่างน้อยที่สุดแค่การรับฟังก็มากพอแล้ว ในการเดินทางยามเมื่อผ่านพบกับห้วงหุบเหวลึก
หรือแม้กระทั่งลำน้ำเชี่ยวกว้าง
สภาวะเช่นนี้หากไม่มีสะพานเราจะก้าวผ่านไปได้อย่างไร
แล้วการเดินทางของหัวใจละ ในยามพบเจอกับหุบเหวแห้งความเปลี่ยวเหงา
สะพานใดถึงจะเป็นเส้นทางก้าวข้ามผ่านพ้นไปได้ ข้างล่างของหุบเหวลึกของโลกนั้น
นอกจากจะทำให้หวาดเสียวแล้ว
ยังเป็นอันตรายถึงกับชีวิตหากบังเอิญพลัดตกลงไป
และคงไม่แตกต่างกับห้วงเหวลึกของความเปลี่ยวเหงาภายในจิตใจคนในเรื่องของ
การก้าวข้ามไป
เพราะสิ่งนั้นคือ...สะพาน เหมือนกัน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
|
|
แจ้งลบกระทู้นี้
อ่าน 4845 |
|
| แสดงความคิดเห็น |
โดย วุด googig
IP: Hide ip
, วันที่ 02 มิ.ย. 50
เวลา 17:31:06
|
