| • (ประวัติ)อาลัย เจ้าป้าชวนคิด ณ ลำพูน สิริอายุได้ 80ปี |
|
โพสต์โดย ตนข่าว , วันที่ 28 พ.ย. 64 เวลา 22:45:55 IP: Hide ip |
กด like เพื่อติดตามข่าวสารดีๆ
จาก cmprice.com
VVVVVV
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
© เนื้อหาข่าว/กระทู้
ภาพโดย Pramote Sitthirueang
เรียบเรียงโดย ดร.เพ็ญสุภา สุขคตะ (อ่านงานฌาปนกิจศพวันนี้ 28พ.ย.64)
ประวัติเจ้าป้าชวนคิด ณ ลำพูน
เจ้าป้าชวนคิด เกิดวันศุกร์ที่ 11 กันยายน พศ.2485 ตรงกับปีมะเมีย มีชื่อเล่นที่เรียกกันในหมู่ญาติสนิทว่า “น้อง”
เป็นธิดาคนโตของเจ้าน้อยสิงห์ไชย ณ ลำพูน และแม่บัวคำ มีน้องสาวคนเดียวคือ คุณชวนชม ณ ลำพูน
เจ้าน้อยสิงห์ไชย ถือเป็นทายาทของเจ้านายฝ่ายเหนือสองตระกูล ทั้งสายเจ้าหลวงลำพูน และสายเจ้าฟ้าเชียงตุง กล่าวคือฝ่ายบิดามีชื่อว่าเจ้าน้อยดาวเรือง สืบเชื้อสายมาจากเจ้าหลวงไชยลังกาพิศาลโสภาคย์คุณ เจ้าหลวงลำพูนองค์ที่ 6 และเจ้าหลวงดาราดิเรกรัตน์ไพโรจน์ เจ้าหลวงลำพูนองค์ที่ 7
ในขณะที่ฝ่ายมารดาของเจ้าน้อยสิงห์ไชย ชื่อเจ้านางประภาวดี ตุงคนาคร เป็นธิดาของเจ้าน้อยดวงทิพย์ หรือเจ้าราชภาติกวงษ์ ผู้สืบเชื้อสายมาจากเจ้าเมืองเหล็ก และเจ้าฟ้าชายสาม เจ้าฟ้านครเชียงตุง แห่งราชวงศ์มังราย
การศึกษา
- ในวัยเด็ก เจ้าป้าชวนคิดเล่าให้ฟังว่าเคยนั่งช้างไปกับเจ้าพ่อคือเจ้าน้อยสิงห์ไชย เพื่อเรียนภาษาอังกฤษกับบาทหลวงมิชชันนารีชาวอเมริกันแถววัดศรีชุม (ผามวัว) ตำบลบ้านกลาง ทำให้รู้สึกชอบวิชาภาษาอังกฤษและชอบสนทนากับชาวต่างชาติมากตั้งแต่นั้นมา
- จบการศึกษาชั้นประถมที่โรงเรียนจีนศึกษา (มงคลวิทยา) เป็นโรงเรียนเอกชนที่สอนภาษาจีน ซึ่งสมัยก่อนตั้งอยู่ที่ด้านหลังของ “คอก” หรือเรือนจำ (ปัจจุบันเรือนจำเปลี่ยนเป็นพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย ของกรมศิลปากร) ส่วนที่ตั้งโรงเรียนจีนศึกษานั้น เคยเป็นคุ้มของเจ้าราชสัมพันธวงษ์ กับเจ้าหญิงส่องหล้า น้องสาวคนเล็กของเจ้าหลวงจักรคำขจรศักดิ์ ปัจจุบันคุ้มหลังนี้คือพิพิธภัณฑ์ชุมชน อยู่ในความดูแลของเทศบาลเมืองลำพูน
- จบการศึกษาระดับชั้นมัธยมต้นที่โรงเรียนสตรีประจำจังหวัด ต่อมาใช้ชื่อโรงเรียนส่วนบุญโญปถัมภ์ลำพูน เจ้าป้าเล่าให้ฟังว่า เจ้าน้อยสิงห์ไชยได้บริจาคที่ดินส่วนตัวแปลงหนึ่งเพื่อให้ปลูกสร้างอาคารหลายหลังในโรงเรียนแห่งนี้ด้วย
- ต่อมาได้เดินทางไปศึกษาต่อชั้นมัธยมปลายที่โรงเรียนสันติราษฎร์บำรุง กรุงเทพฯ แผนกศิลป์ภาษาฝรั่งเศส (หรือแผนกอักษรศาสตร์)
- เมื่อใช้ชีวิตที่กรุงเทพฯ ตั้งแต่วัยเด็กจนคุ้นชินแล้ว จึงตัดสินใจศึกษาต่อระดับปริญญาตรีที่วิทยาลัยเกริกตั้งแต่รุ่นแรก สมัยที่วิทยาลัยเกริกยังตั้งอยู่บริเวณสี่แยกคอกวัว ถนนราชดำเนินกลาง ที่นี่เจ้าป้าเรียนสาขาการสอนภาษาอังกฤษ และวิชาโทบรรณารักษ์ เนื่องจากเวลาว่างของเจ้าป้า ท่านชอบอ่านหนังสือเป็นชีวิตจิตใจ
- หลังจากจบการศึกษาระดับปริญญาตรี เจ้าป้ามีความสนใจในด้านภาษาและวัฒนธรรมต่างประเทศ จึงสมัครเข้าทำงานในองค์กรคริสตจักร นิกายแคทอลิกที่โบสถ์แซงต์ปอลศรีราชา จังหวัดชลบุรี ช่วงนั้นได้มีโอกาสเดินทางไปศึกษาดูงานด้านศาสนาและวัฒนธรรมตะวันตกที่ประเทศฝรั่งเศสและอิตาลีอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง
- ต่อมาเจ้าพ่อของท่าน คือเจ้าน้อยสิงห์ไชยขอร้องให้กลับมาใช้ชีวิตอยู่ที่ลำพูนด้วยกัน เพราะเกรงว่าเจ้าป้าจะไปเข้ารีตเปลี่ยนศาสนา เจ้าป้าตัดสินใจเดินทางกลับมาลำพูน ช่วงกลางวันยังคงทำงานแปลเอกสารให้มิชชันนารีคาทอลิกตามโบสถ์คริสต์ต่างๆ ในละแวกลำพูน-เชียงใหม่อยู่เช่นเดิมเหมือนสมัยใช้ชีวิตที่กรุงเทพ ส่วนในช่วงภาคค่ำและเสาร์อาทิตย์ ท่านได้ลงทะเบียนเรียนต่อที่วิทยาลัยครูเชียงใหม่ (มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่) ในสาขาที่ตนชอบเช่นเดิม คือวิชาเอกบรรณารักษ์ วิชาโทการสอนภาษาอังกฤษ จนได้รับใบปริญญาอีกหนึ่งใบ สามารถประกอบวิชาชีพครูได้
- จากนั้น ปี 2511 จึงสอบบรรจุเข้ารับราชการเป็นครู โดยเลือกเป็นครูดอยสอนเด็กกะเหรี่ยงในถิ่นทุรกันดารแถวตำบลนาทราย อำเภอลี้ จากนั้นก็มาสอนระดับมัธยมที่โรงเรียนเวียงเจดีย์ และถูกย้ายไปสอนโรงเรียนต่างๆ อีกหลายแห่ง เช่นที่อำเภอแม่ริม เชียงใหม่ กระทั่งโรงเรียนสุดท้ายที่ท่านสอนก่อนจะตัดสินใจลาออกก่อนเกษียณอายุราชการ (เออร์ลี่รีไทร์) คือโรงเรียนบ้านอุโมงค์ ทำให้ท่านมีความเข้าใจในธรรมชาติของเด็กพิเศษกลุ่มต่างๆ
ผลงาน ความสนใจ การอุทิศตนเพื่องานสาธารณกุศล
- เจ้าป้าเป็นคนมีจิตอาสาบริการสังคม จึงลงสมัครเป็นประธานชุมชนชัยมงคลได้รับคัดเลือกให้เป็นประธาน 2 สมัย ช่วงนั้นชุมชนชัยมงคลมีที่ทำการอยู่ในคุ้มเจ้าราชสัมพันธวงษ์ ทำให้ได้มีส่วนดูแลการจัดตั้งพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น และเนื่องจากสถานที่ตั้งอยู่ด้านหลังพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย ทำให้เจ้าป้าชวนคิดมีความใกล้ชิดสนิทสนมกับ ดร.เพ็ญสุภา สุขคตะ ร่วมงานกันมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2547 ช่วงที่กรมศิลปากรกำลังขับเคลื่อนแผนแม่บทโครงการศึกษาและพัฒนาเมืองลำพูนสู่มรดกโลก เจ้าป้าได้ร่วมเป็นคณะกรรมการในกลุ่มก่อตั้งด้วย
- สืบเนื่องมาจากความสนใจในเรื่อง “พิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น” อย่างลงลึก เจ้าป้าจึงเข้าอบรม สัมมนาโครงการต่างๆ ของศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร ในสมัยที่ ดร. ปริตตา เฉลิมเผ่า กออนันตกูล เป็นผู้อำนวยการศูนย์ จนเจ้าป้าได้รับคัดเลือกให้เป็นตัวแทนผู้เชี่ยวชาญด้านการบริหารจัดการพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น ในแถบ 8 จังหวัดล้านนา
- สืบเนื่องมาจากความสนใจเรื่อง “เมืองเก่า” และฝันอยากเห็นลำพูนเป็นเมือง “มรดกโลก” ทำให้เจ้าป้าได้แรมรอนเดินทางไปประชุม สัมมนาทางวิชาการตามสถาบันต่างๆ ในแต่ละปีไม่ต่ำกว่า 10 เวที ทำให้เจ้าป้าเกิดการตกผลึกทางความคิดในด้านแผนการอนุรักษ์เมืองเก่า นำมาซึ่งการได้รับแต่งตั้งจาก สผ. (สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม) ให้เป็นกรรมการผู้ทรงคุณวุฒิเรื่องเมืองเก่าลำพูน
- รวมไปถึงเจ้าป้ายังเป็นตัวแทนชาวลำพูนทั้งจังหวัดเข้ารับโล่รางวัลในฐานะที่จังหวัดลำพูนเป็นเมืองเก่าดีเด่นที่ผ่านกระบวนการมีส่วนร่วมของภาคประชาชนที่เข้มแข็งที่สุดในประเทศไทย เมื่อปี 2552 โดยผู้ว่าราชการจังหวัดลำพูนได้คัดเลือกเจ้าป้าชวนคิด ให้เป็นตัวแทนคนลำพูนเข้ารับโล่รางวัลจากรัฐมนตรีกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม
- 2556 เจ้าป้าได้รับเชิญจาก ผวจ.เชียงใหม่ นายธาณินทร์ สุภาแสน ให้เป็นตัวแทนเจ้านายฝ่ายเหนือสายเจ้าฟ้าเชียงตุง ไปผูกสัมพันธ์โครงการ Twin city เชียงใหม่-เชียงตุง ที่เมืองเชียงตุง รัฐฉาน เมียนมาร์
- บทบาทของเจ้าป้าด้านโบราณคดี ท่านจะไม่สบายใจเลย ทันทีที่ได้รับเรื่องร้องทุกข์ว่าโบราณวัตถุและโบราณสถานตามสถานที่ต่างๆ ถูกทำลายถูกละเลย โดยมักจะตระเวนเดินทางเก็บข้อมูลสัมภาษณ์บุคคล ร่วมกันกับ ดร.เพ็ญสุภา สุขคตะ ตั้งแต่สมัยยังดำรงตำแหน่งเป็นหัวหน้าพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ หริภุญไชย และจนกระทั่งหลังจากที่ ดร.เพ็ญสุภา ได้เออร์ลี่รีไทร์มาแล้ว บุคคลทั้งสองจะอุทิศตนในการลงพื้นที่ ตรวจสอบข้อเท็จจริง เป็นหูเป็นตา คอยเฝ้าระวังมิให้โบราณวัตถุ โบราณสถาน และมรดกทางวัฒนธรรมของแผ่นดินถูกทำลาย ทำหน้าที่เป็นเครือข่ายให้กับกรมศิลปากร หรือที่เรียกว่า “อส.มศ.”
- นำมาซึ่งการที่เจ้าป้าได้รับคัดเลือกจากกรมศิลปากร ให้เข้ารับพระราชทานเข็มรางวัลจากสมเด็จพระกนิษฐาธิราช หรือสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ในฐานะเป็นบุคคลดีเด่นในด้านการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรม พร้อมเกียรติบัตรของกระทรวงวัฒนธรรมปี 2556
- ด้านการอุทิศตนให้กับหน่วยงานองค์กรต่างๆ เท่าที่รวบรวมได้ เจ้าป้าเป็นรองประธานมูลนิธิเจ้าพ่อกู่ช้าง
- เป็นกรรมการฝ่ายวิชาการของมูลนิธิสถาบันครูบาเจ้าศรีวิชัย (ตั้งอยู่ตรงข้ามอนุสาวรีย์ครูบาฯ หน้าวัดศรีโสดา)
- เป็นนักจัดรายการวิทยุด้านประวัติศาสตร์โบราณคดีให้กับวิทยุชุมชนของวัดสันป่ายางหลวง
- เป็นที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ของสมาคมชาวยองลำพูน เชียงใหม่
- เป็นหนึ่งในกลุ่มก่อตั้ง “สภาพลเมืองลำพูน” หรือกลุ่ม Think Tank เพื่อพัฒนาบ้านเมืองลำพูนในทุกๆ มิติ สมัยที่ ดร.นิรันดร์ ด่านไพบูลย์ เป็นนายกองค์การบริหารส่วนจังหวัดลำพูน
- ระหว่างปี 2557-2561 ได้ช่วยงานชิ้นสำคัญให้กับสมาคมชาวลำพูน นำโดย ดร.ชัยณรงค์ ณ ลำพูน โดยทำหน้าที่เก็บรวบรวมข้อมูล ลงพื้นที่สำรวจวัดต่างๆ ทั่วล้านนา 8 จังหวัด ร่วมกับ ดร.เพ็ญสุภา สุขคตะ เพื่อจัดทำหนังสือ “ครูบาเจ้าศรีวิชัย” ความหนา 1,500 หน้า
- ปณิธานที่ท่านตั้งใจจะทำให้สำเร็จ ทว่าเป็นงานที่ใหญ่ยิ่ง จึงยังทำค้างไว้ คือท่านมีความตั้งใจที่จะรวบรวมประวัติวัดในลำพูนทั่วทุกแห่งมาเขียนเรียบเรียงใหม่ เนื่องจากข้อมูลเท่าที่มีทุกวันนี้เป็นข้อมูลเดิมของกรมการศาสนาตั้งแต่ปี 2524 ทว่าในปัจจุบัน มีวัดใหม่เกิดขึ้นหลายแห่ง บางแห่งสร้างทับที่วัดร้างเดิม วัดร้างบางแห่งหายไป เจ้าป้ามองว่าควรจัดสร้างองค์ความรู้ให้อนุชนรุ่นหลังได้นำไปต่อยอด
- ท่านต้องการชำระประวัติความเป็นมาของพระนางจามเทวี และช้างปู้ก่ำงาเขียวที่มีการกล่าวแตกต่างกันไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้านทิศใต้ของกู่ช้าง เจ้าป้าได้ประสานให้กรมศิลปากรดำเนินการขุดค้นทางโบราณคดีบริเวณซากเนินดินของกู่แมว-กู่ม้า-กู่ลิง พร้อมกับยังจดจำได้เสมอว่าช่วงปี 2521 ตอนที่กรมศิลปากรมาขุดแต่งโบราณสถานกู่ช้าง กู่ม้า เคยมีการโยกย้ายโบราณวัตถุที่ได้จากหลุมขุดค้นไปเก็บไว้ในห้องคลังจังหวัดลำพูน
- เหนือสิ่งอื่นใด ปณิธานอันสูงสุดที่ท่านตั้งใจไว้คือ ขอให้โครงการผลักดันลำพูนสู่มรดกโลก และการนำเสนอครูบาเจ้าศรีวิชัยเป็นบุคคลสำคัญของโลกต่อยูเนสโก ประสบผลสำเร็จอย่างแท้จริง อย่าได้มีอุปสรรคใดๆ
- ในช่วงบั้นปลายชีวิต เจ้าป้ามีความสุขกับการเดินทางท่องเที่ยว ซื้อทัวร์ทั้งในประเทศไทย และต่างประเทศ สนุกกับการศึกษาเรียนรู้ และยังมีความสุขกับการอุทิศเวลาในการนั่งสมาธิวิปัสสนา วัดที่เจ้าป้าไปปฏิบัติธรรมเนืองๆ ได้แก่ วัดป่าศรีพุทธพจน์ วัดพระธาตุหริภุญชัย วัดพระพุทธบาทตากผ้า เป็นต้น
- ปกติท่านมีสุขภาพแข็งแรงมาตลอด มาล้มป่วยลงเมื่อปี 2563 ช่วงเดือนมีนาคม ด้วยโรคลำไส้กลืนกัน แม้จะผ่าตัดรักษาโรคนี้แล้ว แต่ก็สายเกินไป เพราะต่อมาได้ลุกลามมาเป็นโรคมะเร็ง ท่านเสียชีวิตในคืนวันอังคารที่ 23 พฤศจิกายน 64 เวลา 3 ทุ่มเศษๆ
- ถือได้ว่าผลงาน เกียรติคุณความดีที่เจ้าป้าชวนคิดได้ทำไว้แก่บ้านเมืองลำพูน ล้านนา และขยายไปสู่ประเทศไทยนี้ มีมากมายเหลือคณานับ ดั่งนี้แล้ว ขอเรียนเชิญทุกท่านร่วมส่งใจน้อมรำลึกถึงท่านเป็นครั้งสุดท้าย
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
กระทู้/ข่าว อื่นๆ ที่น่าสนใจ
|
|
|
|
แจ้งลบกระทู้นี้
อ่าน 2566 |
|
| แสดงความคิดเห็น |
โดย ตนข่าว
IP: Hide ip
, วันที่ 28 พ.ย. 64
เวลา 22:45:55
|
