“...นางพระญาค็รักษาคัพภะแห่งตนได้ ๑๐ เดือน บอรมวณแล้วค็ประสูติได้ลูกชายผู้ประเสิฐ เกิดมาด้วยสวัสสดีในปลีเปิกเส็ด (ปีจอ พ.ศ.๑๗๘๑)

ตำนาน ๑ ว่า ปลีกัดใค้ (ปีกุน พ.ศ.๑๗๘๒) เดือนเจียง แรม ๙ ค่ำ วันอาทิตย์ ยามพาดรุ่ง ฤกษ์ ๘ ตัวชื่อปุสยะ สกราชอนุรุทธะคือจุฬสกราชได้ ๖๐๑ ตัว (พ.ศ.๑๗๘๒) หั้นแล...”

จากหลักฐานเอกสารในข้างต้น นักคณิตศาสตร์และนักโหราศาสตร์ได้คำนวณออกมาแล้วว่า วันประสูติของพญามังราย ตรงกับ วันอาทิตย์ที่ ๒๓ เดือนตุลาคม พ.ศ. ๑๗๘๒

อย่างไรก็ตาม หากเราไปสอบถามถึงความสำคัญของวันที่ ๒๓ ตุลาคม ชาวล้านนาในปัจจุบันกลับตอบว่าเป็นวันสวรรคตของพระมหากษัตริย์พระองค์หนึ่งของราชอาณาจักรสยาม โดยมิได้เฉลียวใจว่าวันนี้คือวันประสูติของพญามังราย สะท้อนให้เห็นถึงความอ่อนแอของประวัติศาสตร์ท้องถิ่นที่ถูกประวัติศาสตร์กระแสหลักบดบังจนเกือบมิด แม้กระทั่งเชียงรายที่เป็นเมืองแรกที่พญามังรายทรงสร้าง นครแห่งนี้ได้ชื่อตามพระนามของพระองค์ แต่กลับไม่มีแหล่งเรียนรู้เกี่ยวกับพญามังรายและอาณาจักรล้านนา (แถมด้วยการเรียกขานพระนามผิดๆ เป็น พ่อขุนเม็งราย อีกต่างหาก) เนื่องจาก รัฐบาลสยามแต่งประวัติศาสตร์ล้านนาโดยจงใจแก้ "มังราย" เป็น "เม็งราย" และประวัติศาสตร์ดังกล่าวก็ได้รับความนิยมจนมีการอ้างถึงสืบ ๆ มา