ความสุขของพระมหากษัตริย หนึ่งปที่ผานมา....... เราใสเสื้อเหลือง เราใสสายรัดขอมือสีเหลือง คนนับแสนไปนั่งรอเปนชั่วโมงๆ หนาพระที่นั่งอนันตสมาคมเพื่อจะไดเห็นพระพักตรของพระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัวเพียงไมกี่นาที วันนั้น ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเสื่อมศรัทธาในระบบการปกครองโดยมีพระมหากษัตริยเปนประมุข เราไดแสดงใหโลกไดเห็นวามีประเทศเล็กๆ ประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตยจงรักภักดีตอราชวงศจักรี และพระมหากษัตริยอันทรงเปนที่รักยิ่งของคนไทย

.....สิบสองปที่ผานมา...... พระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัวทรงพระประชวรหนักดวยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไป ในขณะเดียวกัน สมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู ณ โรงพยาบาลศิริราชเชนกัน เรายังจํารูปในหนังสือพิมพที่พระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัวเสด็จพระราชดําเนินไปทรงเยี่ยมพระราชชนนีไมกี่วันหลังจากการผาตัดใหญถวาย พระหัตถขางหนึ่งกุมอยูที่พระอุระ และในพระหัตถอีกขางหนึ่งทรงถือมวนแผนที่กรุงเทพฯ เพราะน้ํากําลังทวมกรุงอยู ยังจํากันไดไหม ?

..... 34 ปที่ผานมา..... วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2516 เปนครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติดานการเมืองรุนแรงที่สุด วันนั้น นิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวนประทวงรัฐบาล เหตุการณรายแรงยิ่งขึ้น ตํารวจทหารยิงประชาชน ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการ เกิดกลียุคทุกหยอมหญา คนไทยฆาคนไทยดวยกันเอง คืนนั้น สถานีโทรทัศนทุกชองถายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดา พระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัวทรงมีพระราชดํารัสกันคนไทยทุกคนวา “ คนไทยจะฆาคนไทยดวยกันไมได ทุกอยางตองสงบโดยฉับพลัน ” และทุกอยางก็สงบโดยฉับพลัน หลังจากนั้นไมนาน มีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมวา “ เปนไปไดอยางไร ที่คนๆ เดียวจะมีอํานาจเหนือคนทั้งประเทศไดอยางนั้น ?” ผมไมไดตอบ แตตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมชฯ ไดใหสัมภาษณกับสถานีโทรทัศน BBC วา พระองคทรงเปน "SOUL OF THE NATION" หรือ “ จิตวิญญาณของคนไทยทั้งชาติ ” ยังจํากันได ไหม ? แลววันนี้เรากําลังทําอะไรกันอยู ?

เราสรางคานิยมผิดๆ วาคนที่ประสบความสําเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด เราโกงทุกครั้งที่มีโอกาส เราเรียกรองประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต “ สิทธิ ” แตลืมคําวา “ หนาที่ ” เรากําลังฆากันเองทุกวันในภาคใต เราสราง “ กฎหมู ” ใหเหนือ “ กฎหมาย ” เราเดินขบวนประทวงในทุกอยางที่เราไมเห็นดวย เรากาวราวตอกัน เราแตกแยกกัน และทั้งโลกกําลังจับตามองเราอยู เราเคยหยุดคิดกันบางไหมวา พระบาทสมเด็จพระเจาอยูหัวของเรา จะทรงเสียพระทัยเพียงใด ? 80ชันษาของพระองคทาน หากเปรียบกับคนธรรมดาก็สมควรที่จะไดพักเต็มที่ ไดรับการดูแลและระมัดระวังเปนพิเศษ ไมสมควรที่จะตรากตรําทํางานหนัก หรือกระทบกระเทือนใจแตอยางใด แตกลับเปนวา ในปที่ครบ 80 ชันษาของพระองคทานยังตองทรงงานอยูตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ทรงตองอยูภายใตการถวายการดูแลของคณะแพทย

พระองคตองรับทุกขของคนไทยทั้งชาติความสุขของพระมหากษัตริยพระองคนี้ ไมใชจะประทับอยูในพระราชวังใหญโตสวยงาม แหลอมดวยขาราชบริพาร หากแตความสุขของพระมหากษัตริยพระองคนี้คือ เมื่อประชาชนของพระองคทานรักสามัคคีกัน รูจักความพอเพียง และมีสติ- เพียงเทานี้เอง แลววันนี้เรากําลังทําอะไรกันอยู ? หรือนี่คือการแสดงความกตเวทีตอพระมหากษัตริยของเรา ?