| • ผู้ชายคนแรก (แล้วผู้ชายคนแรกของคุณหละเป็นแบบไหน 55+) |
|
โพสต์โดย กรรมกรข่าว , วันที่ 10 ก.ย. 50 เวลา 21:18:58 IP: Hide ip |
กด like เพื่อติดตามข่าวสารดีๆ
จาก cmprice.com
VVVVVV
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
© เนื้อหาข่าว/กระทู้
สายฝนที่หล่นพรำ
ตอกย้ำให้น้ำตาเจ้ากรรมไหลอาบแก้มอีกครั้ง...
ข้างกายของหล่อนคือชายหนุ่มร่างกำยำ
นอนหลับสนิทเหมือนไร้ชีวิต
สิ่งที่บ่งบอกได้ว่าเขายังหายใจอยู่
คือแผ่นอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจะงหวะของลมหายใจ...
นี่เธอกำลังร้องให้เหรอ? ร้องให้เพราะอะไร? เสียใจเหรอ?
เปล่า... เธอดีใจต่างหาก ..............
แผ่นภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ เริ่มผ่านเข้ามาทีละนิด
จากภาพที่เลือนลางเหมือนความฝัน ค่อยๆ
ชัดเจนขึ้น...แสงไฟวูบวาบตามจังหวะดนตรีที่เร้าใจ
เธอนั่งอยู่คนเดียวที่หน้าเคาน์เตอร์จำหน่ายเครื่องดื่ม ของผับแห่งหนึ่ง
ย่านพัฒนาการ...
'ถ้าไม่รังเกียจ ขอผมเลี้ยงเครื่องดื่มนะครับ'
เสียงนุ่มๆ ดังขึ้นที่ด้านหลังของเธอ....
เมื่อหันไปก็พบกับชายหนุ่มหน้าตาดี ส่งยิ้มให้อยู่
เมื่อสบตากันเลือดสาวในกายเธอถึงกับฉีดพล่าน
....'ดะ..ดะ..ได้สิคะ เชิญนั่งค่ะ'
เธอตะลึงจนเอ่ยปากเชิญ เขานั่งอย่างไม่รู้ตัว..
'มาคนเดียวเหรอครับ?'
เขาเริ่มบทสนทนาอย่างง่ายๆ...........
'อ๋อ เฉพาะวันนี้ค่ะ ปกติเพื่อนมาด้วย..'เธอตอบ..
'แล้ววันนี้เพื่อนไปไหนครับ?'...
'ไปกับแฟนค่ะ'...
'ชื่ออะไรครับ?'...
'ชื่อ อาย ค่ะ'
'ผม ภูริ ครับ เรียกภูเฉย ๆ ก็ได้ ยินดีที่รู้จักครับ'
เค้ายื่นมือออกมา..
'เช่นกันค่ะ' เธอยื่นมือไปทักทาย
ทันทีที่มือของเขาและเธอสัมผัส
กันเลือดในกายเธอเริ่มฉีดพล่านอีกครั้งนึง..........
นี่หรือเลือดสาวรุ่น?...
การสนทนาดำเนินไปอย่างออกรสชาติ
เขาและเธอคุยกันเหมือนรู้จักกัน
มานานแสนนานเครื่องดื่มแก้วแล้วแก้วเล่าผ่านไป...
ฤทธิ์ของแอลกอออร์บวกกับเลือดในกายเธอ
ทำให้แก้มที่อวบอิ่มของเธอเป็นสีแดงระเรื่อ
.......... จนถึงเวลาตีสอง...ก็ถึงเวลาต้องกลับ...
เขาอาสาจะไปส่งเธอที่คอนโดแถวสวนหลวงซึ่งเธอก็ไม่ปฏิเสธ...
ตอนนั้นเธอเองก็มีอาการมึนๆ
เดินไม่ค่อยตรงทาง
ต้องให้เขาคอยประคองตลอดเวลา
..........
เมื่อถึงคอนโดเขาประคองเธอขึ้นไปส่งถึงห้อง
เธอจำได้ลางเลือนว่าได้ยินเสียงปิดประตูห้อง
แต่ไม่มีเสียงเดินออกไป...
ถึงตอนนี้เธอรู้แล้วว่ามันจะจบลงอย่างไร
แต่ก็ยังไม่วายตื่นเต้นอยู่ดี................
เขาตื่นแล้ว นอนอมยิ้มมองเธออยู่....
'ร้องให้ทำไมครับ เสียใจเหรอ?'...
ฉันหันมาสบตาเขาช้าๆ พร้อมกับส่งยิ้มให้ แล้วตอบว่า ....
'ไม่ได้เสียใจหรอกค่ะ ดีใจต่างหาก ตั้งแต่แปลงเพศมา
คุณเป็นผู้ชายคนแรกที่ไม่รู้.... คนอื่นๆ รู้ก่อนทุกทีเลย..........'
----------------------------------------------------------------
ททมาโน ปิโยโหหิ "ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก"
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
|
|
แจ้งลบกระทู้นี้
อ่าน 3287 |
|
| แสดงความคิดเห็น |
โดย กรรมกรข่าว
IP: Hide ip
, วันที่ 10 ก.ย. 50
เวลา 21:18:58
|
