ลิงก์ผู้สนับสนุน

นิยายรักน้ำเน่าระหว่างสาวเชียร์เบียร์กับหนุ่มเชียงใหม่ซื่อบื้อ เหตุการณ์เกิดขึ้นโดยบังเอิญ ชายคนหนึ่งได้รู้จักและได้เบอร์โทรของเธอโดยบังเอิญ น้องแพร สาวนักศึกษาม.รภ สด. หุ่นดี น่ารักมาก รู้สึกว่าเธอน่าสงสารน่าเห็นใจมาก เธอร้องไห้เพราะถูกหัวหน้างานดุด่า ปัญหาเรื่องเงินทางบ้าน ปัญหาเงินค่าห้องเช่าที่ค้างอยู่ ถูกเรียกเก็บ ฯลฯ ใบหน้าเธอจะเครียดน่าสงสารจริงๆ ด้วยความจริงใจชายคนนั้นเสนอความช่วยเหลือให้แพร โดยความบริสุทธิ์ใจและจริงใจ แพรบอกเขาว่าขอเป็นการให้ยืมและสัญญาว่าจะทยอยคืนให้ แพรขอบคุณเขามากมาย เขาอยู่ที่เชียงใหม่ส่วนน้องแพรก็เรียนและทำงานที่กรุงเทพฯ จากนั้นมิตรภาพก็งอกงาม เขาโทรหากันทุกวันวันละหลายๆครั้ง เป็นห่วงเป็นใยกันตลอด และแพรก็ขอชายคนนั้นช่วยเรื่องเงินอีก 3-4 ครั้ง เขาช่วยด้วยความเต็มใจ ความรักเจริญงอกงาม ช่างหอมหวาน เสียนี่กะไร เขาสัญญากันว่า เมื่อน้องแพรจบแล้ว เราจะช่วยกันทำงานหาเงิน อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ครั้งสุดท้ายแพรขอชายคนนั้นช่วยเรื่องเงินค่าเช่าหอพักเก่าที่ค้างอีก 7,000 บาท เพราะถูกทวงทุกวัน เขาช่วยทันทีทั้งที่เงินไม่พอ ต้องรูดบัตรเครดิต

 และด้วยความคิดถึงเขาจึงนัดขอพบแพรที่กรุงเทพฯเพราะเขาจะต้องไปธุระที่โรงงานที่กรุงเทพฯ วันเสาร์ที่ 14 มค. 50 ที่ฟู๊ดแลนด์ ลาดพร้าว 95 เวลา 11.30 น. โดยแพรก็ตื่นเต้นและดีใจมากที่จะได้พบกัน และเสาร์นั้น เขาก็ไปนั่งรอที่ฟู๊ดแลนด์ ตั้งแต 11.00 น.เวลาผ่านไปๆ ๆ ๆ ๆ จนกระทั่ง 13.30 น.แพรยังไม่มาเลย เขาเฝ้าโทรตามหาทุกๆ 15 นาที เธอไม่รับสาย ไม่ตอบ เขารู้สึกตัวชาไปหมด เหมือนโลกจะหยุดหมุน สิ่งที่เขาจะทำได้ก็คือรอจนถึง 14.00 น. เขาก็นั่งรถแท็กซี่ไปธุระต่อด้วยความปวดร้าว

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ แพรไม่โทรมาเลย ติดต่อไม่ได้ เหมือนกับหายไปจากโลกนี้ เพื่อนเขาที่ทำงานที่เคยเตือนเขาไว้ตั้งแต่ตอนแรก เรียกเขาว่าไอ้บรมโง่ งี่เง่า เต่าล้านปี สมน้ำหน้าชายคนนั้นทุกคน เขาน้ำตาตกใน ท่วมหัวอกไปหมด ถามตัวเองอยู่เสมอว่านี่เราถูกหลอกหรือนี่ มันช่างสมน้ำหน้าตัวเองจริงๆในความบรมเซ่อ งี่เง่า ของตัวเอง วันนี้อยากเพียงแค่ได้ยินคำบอกลาจากแพรอีกสักครั้ง แต่คงไม่ได้เจออีกแล้ว จะถือเป็นบทเรียนความรักที่แสนแพงได้หรือไม่นี่.............................................

Copy Link : ท่านสามารถ copy ลิงค์ของข่าวนี้เพื่อเผยแพร่ต่อได้
		VV กดถูกใจกระทู้นี้ VV