ลิงก์ผู้สนับสนุน

ชีวิตเราเหมือน ฟ้าสาปแช่ง ลำบากตั้งแต่เกิดจนตอนนี้ อายุ 26 แล้ว ยังไม่เคยได้กินอิ่มหลับเติมตื่นเลยสักครั้ง ตั้งแต่จำความได้ต้องดิ้นรนต่อสู้มาตลอด โตมาในสถานสงเคราะห์เด็กกำพร้าพอจบ ม.3ก็ออกมาทำงานรับจ้างทุกอย่างเพื่อส่งตัวเองเรียน เงินไม่พอ ต้องอดมื้อกินมื้อ(น้ำเปล่า1บาท ข้าวราดแกง 15 บาท กับ น้ำเปล่า1 บาท คืออาหารเที่ยง ที่จริงเขาไม่มีขาย น้ำแข็ง 1 บาท หรอกค่ะ แต่ ไปขอ ซื้อแม่ค้าที่โรงอาหารจนเขาจำเราได้และรู้ว่าซื้อน้ำแข็ง 1 บาทตลอดมาม่าและก๋วยเตี๋ยวถ้วย 10 บาท คืออาหารเย็น เป็นแบบนี้จนจบ ปวช.) ไม่มีเงินค่ารถไปเรียนก็ต้องขาดเรียน จะขอยืมคนอื่นก็ไม่กล้า ทุกวันนี้ก็ยังลำบากหางานที่มีรายได้ดีๆ ก็ไม่มี ต้องหาเงิน ค่าเทอม ( เรียนเสาร์-อาทิตย์) ค่าหอ ค่ากิน ซ้ำยังมาเจ็บฟันต้องหาหมอถอนฟัน มาเจอหมอ รักษาไข้ บอกให้เรารักษารากฟัน ถ้าถอน ซี่อื่นๆจะโยกเอียง ต้องขายสร้อยสมบัติชิ้นสุดท้ายจากโรงจำนำไปขายหาเงินรักษาเป็นงวดๆ

มีความรัก ก็เป็นความรักแบบทุกข์ทรมาน เรารักเขาหมดหัวใจพยายามเอาใจทุกอย่างทำทุกอย่างเพื่อเขาโดยไม่เคยบ่น อยากดูแลเขาให้ดี แต่เขาไม่ต้องการเลย เขาชอบเที่ยวและมีผู้หญิงไปทั่ว พอเจ็บช้ำโดนผู้หญิงหักอกก็มาหาเรา ทำเหมือนสำนึกผิดเราก็ให้อภัยเขาตลอด ซื้อของที่เขาชอบให้เขา บางทีไม่ถูกใจก็อารมณ์เสียด่า ว่าไมีมีหัวสมองคิด และหายไปไม่เคยโทรหา และ ไม่รับโทรศัพท์ พอมีเรื่องไม่สบายก็โทรหาให้ไปหา อยากคุยด้วย และเราจะซักผ้าทำความสะอาดบ้านเป็นนางแจ๋ว ทุกครั้งที่เขาไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ เราจะซื้อของใช้ให้เขา ผงซักผ้า กาแฟ น้ำยา สบู่ เพราะ เขาไม่เคยสนใจที่จะซื้อและไม่เคยได้เงินค่าซื้อของให้เขาเลย เราก็ต้องซื้อของตัวเองอีก เราไม่ได้อยู่ด้วยกันจะไปหาแค่เวลาเขาต้องการ เวลาอื่นถ้าเขาไม่บอกให้ไป จะไปบ้านเขาไม่ได้ เคยเจอของใช้ของผู้หญิงที่เขาพามาที่ห้องเขา แต่เราก็ไม่เคยถามว่าของใคร ตอนนี้เขากำลังโดนย้ายไปทำงานที่ โคราช เรารู้สึกเหมือนคนอกหัก บรรยายไม่ถูกว่ามันเจ็บปวดอย่างไง แต่เขาดีใจที่ได้ย้ายไปเขาบอกรายได้ดีกว่า และเขาพูดว่าจะมาแต่งงานกับเราเขาพูดเหมือนจะจริงจังแต่เราก็แค่แอบดีใจและฟังไว้เฉยๆ เพราะเขาคงไม่อยากแต่งงานกับเราอย่างที่เขาพูดไว้หรอก ตอนนี้ก็ เกือบครึ่งเดือนแล้วที่เราไม่ได้คุยกันไม่ได้เจอกัน เราทำใจแล้วว่าเขาไม่ใช่ของเรา เข้าวัดทำบุญอ่านหนังสือธรรมะรักษาใจที่ฟุ้งซ้านจนบางครั้งก็คิดว่า จะมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร ชีวิตนี้ไม่เคยเจอความโชคดี เลย ความโชคร้าย ความลำบาก อยู่คู่กับชีวิตเรามาตลอดทำงานไม่เคยได้พักและไม่เคยขี้เกียจ เพราะเราขี้เกียจไม่ได้ แล้วเมื่อไหร่ เราจะเจอโชคดีบ้าง รู้สึกเหนือยล้า ไม่ว่าจากการงาน การเรียน หัวหน้างานที่ไม่มีความยุติธรรม และรู้สึกผิดหวังท้อแท้กับเรื่องความรัก ( รักคนที่เขาไม่รักเรา) เหน็ดเหนือย ท้อแท้สิ้นหวัง ที่ต้องต่อสู้กับปัญหาเพียงลำพัง ฟ้าลิขิตชีวิตให้เราเป็นแบบนี้แล้ว จะเอาอะไรนักหนากับแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งคนนี้ ที่มีแต่ตัวและจิตใจที่งดงาม  หรือ"คนดีไม่มีที่อยู่" ตามที่เขาว่ากัน

Copy Link : ท่านสามารถ copy ลิงค์ของข่าวนี้เพื่อเผยแพร่ต่อได้
		VV กดถูกใจกระทู้นี้ VV