|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
© เนื้อหาข่าว/กระทู้
แม่ผมเป็นคนใจง่าย ผมเกลียดแม่
แม่ผมเป็นอาจารย์สอนในโรงเรียนรัฐบาล ได้เงินเดือนสองหมื่นกว่า แล้วก็มีธุรกิจร้านขายเสื้อผ้าสองแห่ง มีอพาตเมนต์ให้คนเช่าสามสิบห้อง ตั้งแต่เล็กจนโตแม่เลี้ยงดูผมอย่างดีมาเสมอริ้นไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม แม่จะปลุกผมตอนเช้าให้ลุกจากที่นอนอย่างอ่อนโยนด้วยรอยยิ้ม แม่เป็นคนสวย ยิ้มสวย ตาแม่ก็สวย แม่ยิ้มให้ผมทุกวัน พร้อมกับทั้งกอดทั้งหอมอยู่อย่างนั้น แม่พูดจาอ่อนหวานกับผมเสมอตั้งแต่จำความได้ แม่จะพาผมไปอาบน้ำ แต่งตัวเพื่อที่จะไปโรงเรียน เสื้อผ้าทุกชุดของผม แม่จะซักรีดไว้ให้อย่างดี แม่สอนให้ผมแต่งตัวเองแต่ก็ยังคอยช่วยอยู่เสมอ เหมือนผมเป็นเทวดาตัวน้อยๆของแม่เลยล่ะ พอแต่งตัวเสร็จลงมาข้างล่างผมก็เห็นแม่ทำกับข้าวตั้งโต๊ะไว้รอแล้ว แม่คงตื่นแต่เช้ามาทำให้ผม เราทานข้าวพร้อมกัน สองแม่ลูกทุกวัน แม่ไปส่งผมที่โรงเรียนทุกวัน เพราะโรงเรียนที่แม่สอนอยู่ใกล้กัน ทุกคนอิจฉากันใหญ่ว่าแม่ผมสวย ทั้งยังเป็นคุณครูใจดี เขาว่าพี่เขามาเล่าให้ฟังว่าแม่ใจดีและสอนสนุก สอนเก่งเข้าใจง่าย ทุกคนรักแม่หมด แม่คอยสอนให้ผมรู้จักทำงานบ้านทุกอย่างผมทำได้หมดตั้งแต่ ป.ห้า กับข้าวผมก็ทำได้ แม่สอนให้ผมทำงาน โดยแม่จะจ้างให้ผมไปเฝ้าร้านขายเสื้อผ้าในตอนเย็นหลังเลิกเรียนตั้งแต่ ป.ห้า เลยแม่จ้างวันละร้อย ทำงานตั้งแต่ หกโมงถึงสองทุ่ม แต่แม่ให้ผมใช้จริงวันละ สามสิบบาท ไปโรงเรียน ที่เหลือก็ฝากธนาคารไว้ให้ เพื่อนๆที่โรงเรียนได้ตังไปคนละตั้งห้าสิบบาท ไม่ต้องมาหิ้วข้าวกล่องที่แม่ทำให้เหมือนอย่างผม แต่เพื่อนๆชอบมาอิจฉาผมว่าข้าวกล่องผมน่ากิน ถึงแม่จะจัดข้าวกล่องให้เป็นรูปตุ๊กตาน่ารัก ไม่ซ้ำแบบ แต่ผมว่ามันก็งั้นๆถึงจะอร่อยก็เถอะ ก็ผมอายที่ต้องหิ้วข้าวกล่องไปโรงเรียนนี่นา วันหนึ่งผมทนไม่ไหวผมเลยไปบอกกับแม่ว่าจะไม่เอาข้าวกล่องของแม่แล้วผมอายเพื่อนผมอยู่ ป หกแล้วต้องมาหิ้วข้าวกล่องเหมือนเด็กๆ อีกหรอ! แม่ทำอะไรไม่เข้าท่า ไร้สาระ ผมจะเอาเงินวันละร้อยที่ผมทำงาน ไม่ต้องมาฝากธนาคารแล้ว เงินผม ผมจะต้องมีสิทธิ์ใช้จ่ายเองสิ แม่น้ำตาคลอนะแต่สมน้ำหน้า ผมว่าแม่ทำตัวงี่เง่าเอง! อย่ามาทำบีบน้ำตาหน่อยเลย แม่ก็เลยมองหน้าผมแล้วตกลงคุยกัน แต่แม่ให้ผมแค่วันละหกสิบบาท ที่เหลือยังไปฝากธนาคารเหมือนเดิม เอาเปรียบลูกตัวเองได้ เลวจริงๆ
เพื่อนๆ ผมน่ะเขาชวนไปตกปลากัน ผมก็อยากไปก็ขอเงินแม่ซื้อเบ็ดไปแม่ก็ให้ สองพันบาท ก็ซื้อแล้วไปกับเพื่อน เห็นเพื่อนมากับพ่อของเขา พ่อเขาสอนให้ตกปลา ผมอยากมีพ่อมาสอนตกปลาบ้าง แต่ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยเห็นหน้าพ่อเลย ตอน ป .หก ผมเลยไปถามแม่ว่าทำไมผมไม่มีพ่อเหมือนคนอื่นๆเขา แม่ก็บอกว่า แม่ท้องแล้วพ่อไม่รับผิดชอบ แม่ก็เลยหนีมาใช้ชีวิตคนเดียว ตอนนั้นผมก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่ก็เลยแล้วๆไป แต่ผมก็ยังอยากมีพ่ออยู่เสมอ ถึงแม่จะดูแลให้ความรักผม แต่มันก็ไม่เท่ากับที่พ่อของเพื่อนพาผมกับเพื่อนๆ ไปยิงปืน ไปเดินป่า และตกปลากัน สนุกสนานมาก พ่อของเพื่อนเป็นคนทำงานกรมป่าไม้ชอบมาที่บ้านผม เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนผู้หญิงแม่ที่เป็นครูเหมือนกัน ก็มากันเยอะนะหลายคน แม่ก็ต้อนรับอย่างดี เราจะทำหมูย่างปิ๊กนิ๊กกันหน้าบ้าน เพื่อนๆคนอื่นก็จะมีพ่อแม่มาด้วยทั้งนั้นมีผมคนเดียวที่ไม่มีพ่อ ทำให้ผมไม่เคยมีความสุขเลย ผมอยากมีพ่อ ผมเกลียดแม่ที่หนีพ่อมา ผมจึงไม่ค่อยคุยกับแม่เหมือนแต่ก่อน ผมจะพูดกับแม่แค่เวลาอยากได้ตังเท่านั้น ผมไม่อยากไปเที่ยวกับแม่แล้ว ถ้าแม่ชวนไปเที่ยวไหนผมก็ไม่ค่อยไป ผมอยากไปเล่นเกมส์กับเพื่อน อยากไปเที่ยวขี่มอไซต์เล่นมากกว่า พอเห็นเพื่อนมีมอไซต์ผมก็อยากมีบ้าง แต่แม่ไม่ซื้อให้บอกว่า แค่ ม.หนึ่งยังไม่มีใบขับขี่จะซื้อทำไม แม่ไปรับไปส่งได้ ทำให้ผมโมโหมาก อดด่าว่าแม่ไม่ได้ ผมโวยวายเสียงดัง แล้วปิดห้องเงียบ วันต่อมาผมหายโกรธแล้วก็มากินข้าวกับแม่เหมือนเดิม แม่ดีใจมากกอดผมใหญ่ หอมแก้มผมด้วยบอกว่าขอโทดที่ทำให้ผมไม่พอใจ แม่ร้องไห้อีกแล้วผมล่ะเบื่อ จริงๆ ผมเลยสะบัดแม่ออกแล้วก็กินข้าว แม่บอกว่าอยากให้ผมไปเรียนพิเศษวิทย์ คณิต อังกฤษ จีน และก็ดนตรี อีก ที่แม่เสนอมาผมชอบอย่าเดียวคือดนตรี ผมเลยตอบตกลง แม่เลยพาไปสมัครเรียนทั้งหมด ผมได้เรียน อังกฤษ กับจีน สลับกันวันละสองชั่วโมงวันหนึ่งเรียนอังกฤษสองชั่วโมง วันต่อไปก็เรียนจีน สองชั่วโมงสลับกันไปเรื่อยๆทุกวัน แล้วทุกวันจันทร์ พุธ ก็ต้องเรียนวิทย์ต่ออีกวันละชั่วโมง วันอังคาร พฤหัส ศุกร์ ได้เรียนดนตรีวันละชั่วโมง แต่ผมขอแม่เพิ่มเป็นวันละสามชั่วโมงแม่ก็ตกลงให้เรียนได้
แต่ผมเบื่อมากเลยชอบหนีเรียน ไปเที่ยวขี่รถกับเพื่อนแก๊งมอเตอร์ไซต์ทุกวัน จนแม่จับได้ มาคุยกับผมว่าถ้าอยากได้มอเตอร์ไซต์แม่จะซื้อให้แต่ต้องไปเรียนทุกวัน ถ้าไม่ไปแม่จะยึดคืน ผมเลยตกลง แม่ก็เลยซื้อให้ผมตามต้องการในวันรุ่งขึ้น ผมดีใจมาก แม่ให้ผมเลือกได้ตามสบาย จะเอาแบบไหนก็ได้ ผมได้คันสวยถูกใจก็ขับไปอวดเพื่อน แต่ก็ต้องไปเรียนพิเศษทุกวัน เพราะแม่รู้จักกับครูที่สอน ครูก็จะรายงานแม่ตลอด ว่าผมไปเรียนไหม ผมกลัวแม่ยึดมอไซต์เลยต้องไปเรียนทุกวันๆ จนผมเริ่มสนิทกับเพื่อนผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง ผมชวนเธอกลับพร้อมผมผมมีรถจะไปส่ง เธอก็ตกลง แล้วผมก็ไปส่งที่บ้านเธอแต่พ่อแม่เธอไม่อยู่ไปต่างจังหวัดสองสามวัน เธออยู่กับยาย แต่ยายแก่แล้วพอรู้ว่าเธอมาถึงบ้านยายก็ปิดประตูบ้านพากันเข้านอน แต่ผมยังจอดรถอยู่หน้าบ้านเธอคิดอยู่ว่าจะไปไหน ยังอยากเล่นอยู่ พอดีเธอโผล่มาท้างหน้าต่างข้างๆ ถามว่าทำไมผมยังไม่ไป ผมเลยขออยู่กับเธอๆก็ตกลง ผมเอารถไปแอบข้างบ้านเธอแล้วปีนเข้าทางหน้าต่าง แล้วเราก็นอนเล่นด้วยกัน ผมก็มีอารมณ์เลยเล้าโลมเธอจนได้เสียกัน หลังจากนั้นทุกวันผมก็จะไปส่งเธอ และมีอะไรกันก่อนถึงกลับบ้าน ตอนพ่อแม่เธอกลับมาแล้ว เราก็ไปหาทำกันตามที่ลับตาคนเสมอก่อนกลับบ้าน ผมมีความสุขมาก จนเธอท้องผมก็เลยให้เงินเธอไปทำแท้ง แล้วผมก็ไม่ยุ่งกับเธออีก ก็ไปหาคนอื่นต่อไป ผมทำผู้หญิงท้องแล้วให้ทำแท้งสามคนก็ดีแต่คนที่สี่นี่ไม่ยอมจะเอาลูกไว้ จะให้ผมยอมรับ ผมไม่พร้อมนี่นา เลยไม่สนใจเธอเลย เธอจะพูดยังไงผมก้เฉยๆ จนเธอระอาไปเอง ก็ตั้งท้องไม่มีพ่อไป โดยที่แม่ผมไม่รู้เรื่องเลย ตอนนั้นจะจบ ม.หกแล้วล่ะ ผมเก่งภาษามาก ทั้งอังกฤษและจีน เป็นตัวแทนโรงเรียนไปแข่งขันได้รางวัลเสมอ แม่ก็เลยอยากให้สอบเข้าคณะมนุษย์แต่ผมไม่อยากเรียนอยากทำงาน ผมเลยไม่เรียน แม่ก็เสียใจอีกแต่ผมไม่แคร์ผมเกลียดแม่ แม่ก็เป็นเหมือนพวกผู้หญิงใจง่างพวกนั้นที่โดนผมหลอกฟัน ผมไปเป็นนักดนตรีที่ผับ ด้วยความที่หน้าตาดีเหมือนแม่สาวๆจริงติดตรึมผมจึงได้สาวกลับมาห้องพักด้วยทุกวัน บางวันสองสามคนก็เคยมีผมโดนรุมครับ สุดยอดเลย แต่ก็ไม่ได้จริงจังกับใคร ผมออกจากบ้านมาก็ไม่ได้ติดต่อกับแม่อีกเลยสองปี ได้ยินข่าวว่าแม่ตามหาผม กินไม่ได้นอนไม่หลับ ซูบผอมไปเยอะ ผมก็ไม่แคร์ก็มีความสุขของผมไป จนวันหนึ่งหลังเลิกงานเราก็นั่งกินเหล้ากับนักคนตรีอยู่ เพื่อนผมที่มันเป็นพวกแก๊งมอไซต์ มาหาแล้วก็เอาอะไรไม่รู้ยื่นให้ผม แล้วมันก็ไป ผมกำลังจะแกะดูทันทีตำรวจเข้ามาจับกุม ผมข้อหาค้ายา ผมดิ้นไม่หลุดเพราะหลักฐานมัดตัวอีกทั้งผมกับไอ้มอไซต์คนนั้นก็หน้าตาคล้ายกัน ทำให้ดิ้นไม่หลุดเลย ผมโทรหาแม่ตอนอยู่ในห้องขัง ให้มาประกันตัว แม่รีบมาทั้งน้ำตา ผมเห็นแม่เหมือนคนกำลังจะขาดใจยังไงไม่รู้ เลยเบือนหน้าหนีไม่อยากมอง แม่ประกันตัวผมไม่ได้แต่ผ่อนผันดิ้นรนทุกอย่างหมดเงินหลายล้านจนผมติดคุกเดือนเดียว รอลงอาญา หลังจากนั้นออกจากคุกแม่ก็ติดต่องานไกด์ทัวร์ต่างชาติให้ทั้งอังกฤษแล้วจีน ผมได้เงินไม่ต่ำกว่าเดือนละแสน สุขสบายดี แม่เสียชีวิตหลังจากนั้น ผมก็ไม่ไปงานศพ ผมเกลียดแม่แต่ไหนแต่ไรแล้ว ใครๆก็รู้หมด แต่แม่ก็มอบสมบัติทั้งหมดให้ผม กว่ายี่สิบล้าน ผมก็ไปรับมรดก แต่ทุกคนมองผมด้วยสายตาหยามเหยียด นี่ก่อนตายแม่คงไปเล่าเรื่องผมสินะ ทำให้ทุกคนเกลียดผม ยิ่งทำให้ผมเกลียดแม่เข้าไปอีก สาปแช่งแม่ด้วย ทุกวันนี้ผมไม่เหลืออะไรเลยธุรกิจทัวร์ล่มจม เงินที่แม่ให้มา ผมก็เอาไปผลาญเลี้ยงเพื่อนเลี้ยงสาวจนหมด ทำให้ผมหมดเนื้อหมดตัว ตอนนี้ผมเป็นได้แค่คนคอยแปลเอกสารภาษาได้เงินพอเลี้ยงชีพเท่านั้น เพราะแม่ต้องสาปแช่งผมแน่ๆ ผมเกลียดแม่ที่สุด
ลืมเล่าไป หลังจากนั้นผมตามหาพ่อจนเจอหวังจะไปพึ่งพ่อ แต่พ่อยากจนมากแบบเก็บขยะขายเลย พ่อเล่าให้ฟังทั้งน้ำตาว่า แม่ผมคบกับพ่อตั้งแต่สมัยเรยนมหาลัยปีสุดท้าย แม่คบกับพ่อได้ไม่นานก็ตั้งท้องผม พ่อน่ะเป็นนักร้องผมว่าแม่ต้องเป็นพวกใจง่ายกริ๊ดนักร้องให้เขานอนด้วยง่ายๆแต่ก็ไม่ใช่ พ่อเล่าว่า แม่รู้จักพ่อเพราะไปช่วยงานศพญาติของพ่อ พ่อเป็นคนเจ้าชู้มากเห็น แม่มากับเพื่อนของแม่ แล้วพ่อตอนนั้นเป็นนักร้องมีของดีมากมาย พวกขุนแผน สาลิกาลิ้นทอง ต่างๆนานา ห้อยเต็มบ้านเลยพ่อบอกว่าเห็นแม่สวยน่ารัก นิสัยดีมาก เลยอยากคบ แต่แม่ไม่สนใจ มีแต่พูดคุยด้วยตามปกติยิ้มแย้มแจ่ม ย่าก็รักแม่มากอยากให้แม่เป็นลูกสาว ทุกคนชอบแม่มากๆ พ่อก็ชอบมากอยากได้แม่เลยทำของใส่แม่ให้แม่รัก แม่ก็เลยรักพ่อ แล้วตามใจพ่อทุกอย่าง แม่หนีเรียนมาอยู่กับพ่อ พ่อก็เชยชมจนหมดความสาวจนตั้งท้อง เงินทองพ่อก็หลอกใช้ของแม่ พ่ออยากได้อะไรแม่ก็ซื้อให้หมด ตอนนั้นพ่อเริ่มไม่มีงาน ตกงานก็ใช้เงินของแม่ เพราะแม่หาเงินเก่ง แม่เรียนก็ทำงานไปด้วยมีเงินเก็บเป็นสองแสน พ่อก็ผลาญของแม่จนหมด พอพ่อไม่ได้ไรแล้วเลยถอนเสน่ห์แม่ จะให้แม่หนีไปให้พ้น แต่แม่ก็รักพ่อจริงสงสารพ่อ แม่เป็นคนเก่งภาษา ก็แปลภาษาเลี้ยงพ่อ ทั้งๆที่ท้อง แต่พ่อเริ่มเบื่อเลยไปมีหญิงอื่น ที่ท้องอยู่พ่อก็ไม่รับให้ไปทำแท้ง แม่เสียใจมากจึงหนีมาใช้ชีวิตอยู่คนเดียว แม่คลอดผมไว้กับตายาย แล้วกลับไปเรียนต่อจนจบครู แม่เป็นลูกกตัญญูมากเลี้ยงดูตายายอย่างดีจนตายายเสียชีวิต ญาติพี่น้องรักแม่สรรเสริญแม่ตลอด มีแต่ผมคนเดียวที่เกลียดแม่ทำร้ายแม่เสมอ ทั้งๆที่แม่ดีกับผมจนเหมือนเทวดาตัวน้อย ผมกับพ่อได้แต่นั่งร้องไห้ คิดถึงผู้หญิงที่แสนดี แต่ถูกทำร้ายจากคนที่รักอย่างสาหัสทั้งสองคน พ่อเสียใจมากบอกว่าหลังจากแม่หนีไปพ่อก็ชีวิตรื่นเริงจน แต่ก็ไม่เคยเจอใครที่ดีเหมือนแม่สักคน หลังจากแม่หนีไป สิบปีพ่อก็ออกตามหาจนไปเจอว่าแม่อยู่สุขสบายร่ำรวยจึงไม่ได้รบกวนใดๆ จึงได้แต่สมน้ำหน้าตัวเองที่เลวร้ายทิ้งแม่ไปนั่นเอง ขอโทดนะครับแม่ ตอนนี้ผมจะบวชให้แม่เหมือนที่แม่ต้องการให้ผมบวชมาตลอด แต่ผมไม่เคยคิดจะทำเลย เพราะคิดว่าไร้สาระ จากนี้ไป เพื่อเป็นการไถ่โทด และจะไม่สึกอีกตลอดชีวิตรักแม่ครับ
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
