| • "ฮุน เซน-ลูกหลานพระยาละแวก" สามารถเขี่ยไทย-ลูกหลานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช เป็นลูกเล่น รองมือ-รองเท้า-รองบ่อน |
|
โพสต์โดย ^__^ , วันที่ 03 ก.พ. 54 เวลา 20:58:55 IP: Hide ip |
กด like เพื่อติดตามข่าวสารดีๆ
จาก cmprice.com
VVVVVV
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
© เนื้อหาข่าว/กระทู้
เมื่อกัมพูชาเล่นบท...กวนโอ๊ย! เขียนโดย เปลว สีเงิน
ผมชอบเขมรแฮะ ชอบที่ว่า "เลือดไม่เคยจาง" ตอนเรียนประวัติศาสตร์ชั้น ป.๔ รู้จัก "สันดานเขมร" ตามที่ "พระบาทสมเด็จพระนเรศวรมหาราช" ทรงออกพระโอษฐ์ว่า "ตระบัดสัตย์ เลี้ยงไม่เคยเชื่อง ต้องปราบให้ราบ" ผ่านมาอีก ๔๔๑ ปี โดยประมาณ ถึง ณ วันนี้ เขมรก็ยังคงสืบทอดสายเลือดบรรพบุรุษไว้ได้คงที่ ทั้งตระบัดสัตย์ เลี้ยงไม่เชื่อง เผลอเป็นต้องแว้งกัด "มาตรฐานคงเดิม"
ต่อไปอีก ๔๐๐ หรือ ๔,๐๐๐ ปีข้างหน้า ผมเชื่อว่า เขมรก็คือเขมร เลือดเข้มข้น ไทยเราอ่อนแอ-แตกแยกเมื่อไหร่ จะถูกเขมรจับเป็นไก่ย่างเกษตร เสียบตูดซ้าย ย้ายมาเสียบตูดขวา แล้วก็หมุนๆๆๆๆ ทุกครั้งไป!
ถ้าคนไทยเรา โดยเฉพาะรัฐบาล-ข้าราชการ-ทหาร-ตำรวจ-ประชาชน "มีสายเลือด" โกงเพื่อชาติ อย่างเขมรซักครึ่ง ปัญหาอย่างที่จะปล่อยให้นายกฯ ฮุน เซน อุปโลกน์ตัวเองเป็นแมว ให้นายกฯ อภิสิทธิ์ และฝ่ายทหารของไทยเป็นหนู อย่างที่เป็นอยู่ในรอบปี-สองปีนี้ต้องไม่เกิดขึ้น
หรือถ้าเกิด ต้องสะเด็ดน้ำกันไป ไม่มียืดเยื้อเรื้อรัง!
แต่อย่างว่า ของเรา-ไม่ใช่โกงเพื่อชาติ แต่ "โกงชาติเพื่อกู" ก็เลยต้องรับบทหนูในอุ้งเล็บแมวเขมร ฮุน เซน อ่านไทยขาดว่าบ้านเมืองตกอยู่ในภาวะสงครามชิงอำนาจ ซ้ำระบบรัฐอยู่ในช่วงคอรัปชั่นท่วมเมือง สังคมชาติเป็นสังคม "นายทุนอุปถัมภ์" จึงแตกแยกระส่ำ เรียกว่าอ่อนแอสุดๆ ในจุดช่วงชิง
ประเทศไทยไม่มีอะไรสามารถซื้อได้ นอกจาก....เงิน!
วิญญาณ "พระยาละแวก" กษัตริย์เขมรก็เลยประทับทรงลูกหลาน เป็นแมวมุดหลังบ้านไทยเข้ามาจับหนูในถังข้าวสาร จับแล้วปล่อยให้คลานดูเล่น พอคลานๆ ก็เอาเท้าตะปบกลับมาขย้ำเล่นอีก แล้วก็ปล่อยให้ซมซานคลานอีก แล้วก็ตะปบกลับมาอีก ฮุน เซน โชว์บทแมวหยอกหนูเพิ่มบารมีตัวเองอวดชาวเขมรสนุกสนานมา ๒-๓ ปีแล้ว
ในฐานะ "ฮุน เซน-ลูกหลานพระยาละแวก" สามารถเขี่ยไทย-ลูกหลานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช เป็นลูกเล่น รองมือ-รองเท้า-รองบ่อน เป็นที่รื่นเริงกับการที่สามารถทำให้ไทยต้องวิ่งพล่านซานซมมาขอความเมตตา เรื่องแล้ว-เรื่องเล่า โดยที่เราไม่ผิด แต่เขา "สร้างเรื่อง-สร้างเหตุ" หยามหน้า-หยั่งเชิง" ไทยชัดแจ้งเช่นนี้
ผมก็ว่าดี....มันจะได้ทดสอบภาวะผู้นำ ทั้งผู้นำบริหาร และผู้นำกองทัพ!
กระทั่งจะได้ทดสอบว่า เลือดกรุ๊ป-ลูกหลานสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ผ่านไป ๔๐๐ กว่าปี คลายความเข้มข้นเหลือแค่น้ำล้างเนื้อ-ล้างปลา ในขณะที่ เลือดกรุ๊ป-พระยาละแวก ยังเหนียวหนึบข้นเข้มในความคดในข้อ-งอในกระดูก และเผลอเมื่อไหร่ จะแว้งกัดไทยทันทีเหมือนเดิม!
ลองนึกย้อนดูซี วันดี-คืนดี เขมรเผาสถานทูตไทยในกัมพูชา นั่น...ก็ไม่รู้ว่าในเบื้องลึก-เบื้องหลังเขามีอะไรขัดใจกันกับอดีตนายกฯ ทักษิณขณะนั้น เผาแล้วอร่อยเหมือนเผาข้าวหลาม นอกจากไม่มีเรื่องมีราวแล้ว ยังมีคนเคลียร์เรื่องคดี-เรื่องเงินสร้างสถานทูตให้ด้วย
หลังทักษิณพ้นไป จะประชุมอาเซียนกันแต่ละที ไทยในฐานะประธานต้องไปกราบกรานงอนง้อให้มาประชุม มาเหมือนกัน ลงเครื่องบินปุ๊บก็ด่าประเทศไทย ต่อหน้าคนไทยทั้งประเทศ ด่าแล้วกินข้าวไทย ใช้บท "นายกฯ เถื่อนถ่อย" แย่งพื้นที่สื่อกระแทกไทยก่อนกลับ
ทักษิณประกาศทำสงคราม "แดงทั้งแผ่นดิน" ก็ให้ทักษิณใช้ประเทศเขมรเป็นกองบัญชาการเสื้อแดง ตั้งให้เป็นที่ปรึกษารัฐบาล ให้เป็นที่หลบซ่อนตัวการเผาบ้าน-เผาเมือง
วันดี-คืนดีจับคนไทยที่ทำงานการบินว่าเป็นสายลับ จารกรรมข้อมูลให้ไทย วันดี-คืนดี ก็ส่งทหารประชิดแดนเต็มอัตราศึกแล้วก็ยิงปืนใส่ และวันดี-คืนดีก็จับ ๗ คนไทยในดินแดนไทยที่เขารุกเข้ามาไปขึ้นศาลเขมร
แล้ววันไม่ดี-คืนไม่ดี ก็เอาป้ายมาปักว่า "ที่นี่ เป็นสถานที่ที่ไทยรุกราน เมื่อ ๑๕ ก.ค.๕๓ แล้วถอนกำลังออกไป คืนเมื่อเวลา ๑๐.๓๐ น. เช้าวันที่ ๑ ธ.ค.๕๓" พอไปเจรจากัน ทุบทิ้งแล้วก็เอาป้ายใหม่มาปัก ด้วยข้อความกวนโอ๊ยว่า..."ที่นี่กัมพูชา"!
การตอดเล็ก-ตอดน้อย เหมือนหมางับขากางเกง ก็ทำด้วยหวังแหย่ให้ไทยปวดหัว แหย่-ให้หลุดเพื่อไหลไปเข้าทางเขา แหย่-เป็นการหยามหน้า อวดศักดาว่า "ข้า-หมากเขมรเหนือกว่าหมากไทย" แหย่-เป็นเหยื่อล่อให้ไทยที่คลั่งชาติแต่ขาดสติตีกันเอง
การที่ยอมทุบป้ายเก่าทิ้ง แล้วเอาป้ายใหม่ติด แล้วก็ทุบอีกนั้น เป็นแต้มเย้า-แหย่ "ปั่นไทย" ให้ตีกันเอง และเชื่อเถอะ ด้วยเขตแดนติดกัน ๔,๐๐๐-๕,๐๐๐ กิโลเมตรทั้งในน้ำและบนบก ทุบตรงนี้ เดี๋ยวฮุน เซน ก็จะเล่นกวนโอ๊ยในรูปแบบต่างๆ ไปโผล่ตรงโน้น-ตรงนี้อีก เตรียมไว้เถอะ
ลงทุนแค่ป้าย ๕ บาท ๑๐ บาท กับตัวหนังสือกวนโอ๊ย ๕ คำ ๑๐ คำ แต่สามารถเขย่าให้ประเทศไทย-คนไทยคลั่งกันไปทั้งหมด คุ้มยิ่งกว่าแฟลตปลาทอง!
การที่ฮุน เซน "เล่นไม่เลิก" แบบนี้ ไม่กลัวไทยหมดความอดทนเข้าสักวันหรือ ก็ไม่รู้นะ เมื่อวาน (๒๖ ม.ค.๕๔) พล.ท.ธวัชชัย สมุทรสาคร แม่ทัพภาค ๒ เดินขึ้นไปที่วัดแก้วสิกขาคีรีสวาระ เจรจากับ พล.ท.ซรัย ดึ๊ก จนตกลงทุบป้ายกวนโอ๊ยทั้ง ๒ ทิ้ง ถ้าสวมวิญญาณเด็กช่างกล ก็ที่ตั้งวัดแก้วฯ เป็นของไทย มึงบุกรุกเข้ามา
ก็จะไม่เพียงไปหยุดแค่ที่ปักป้าย ทุบแล้วเดินลง แต่จะเดินตรงไปพักค้างอ้างแรมอยู่ที่วัดแก้วฯไปเลย ก็เป็นดินแดนของไทย เขมรมาบุกรุกไปเห็นๆ แล้วจะกล้าหือมั้ย
หือเจอสวนแน่ เที่ยวมาปักป้าย "ที่นี่..กัมพูชา" เราเอาสเปรย์ไปฉีดทับซะเลยดีมั้ยว่า "แต่ กู...พ่อกัมพูชา" อย่างที่ช่างกลชอบฉีดทับกันตามกำแพงนั่นแหละ
ข้องใจก็ว่ามา...?
ทหารน่ะกล้า แต่รัฐบาลกล้ามั้ย...รัฐมนตรี กห.กล้ามั้ย ลองเสนอเงื่อนไขสุดท้ายให้เขาบ้างซิ เมื่ออยู่ด้วยกันดีๆ พูดกันดีๆ ไม่เอา จะเอา "สงครามสั่งสอน" รูปแบบศตวรรษที่ ๒๐ ก็...เอา?
ประวัติศาสตร์คืออดีต แต่เรื่องชาติไม่มีคำว่าเป็นอดีต มีแต่อดีตเป็นปัจจุบัน และปัจจุบันเป็นอนาคต ลองทบทวนความจำเป็นการเช็กกรุ๊ปเลือดกันหน่อยดีมั้ย อาศัยจาก bandhit.com นะครับ
ปี พ.ศ.๒๐๗๕ ในรัชสมัยพระมหาจักรพรรดิ (ช่วงเปลี่ยนแผ่นดินจากพระชัยราชามาเป็นพระเทียรราชาหรือพระมหาจักรพรรดิ) กรุงหงสาวดีได้ยกทัพมาตีไทย ฝ่ายเขมร-พระยาละแวก เห็นได้ทีจึงยกทัพเข้ามาทางปราจีนบุรีกวาดต้อนผู้คนกลับไปเขมรจำนวนมาก หลังจากยกทัพกลับไป สมเด็จพระมหาจักรพรรดิทรงพิโรธมาก จึงมีรับสั่งให้ยกทัพไปถึงเมืองพระตะบองและละแวก
พระยาละแวกเห็นท่าจะแพ้ในการศึก จึงมีราชสาสน์มากราบทูลพระมหาจักรพรรดิ จับใจความได้ว่า "ข้าพระองค์ผู้ปกครองกัมพูชา มิได้เกรงพระบรมเดชานุภาพที่ไปกวาดต้อนคนจากปราจีนบุรี ขออย่าทรงพิโรธยกทัพมาตีเมือง ข้าพเจ้าจะนำเครื่องราชบรรณาการมาถวาย และเป็นข้าพระบาทตราบชั่วกัลปาวสาน "
หลังจากนั้น ๓ วัน พระยาละแวกได้นำเครื่องราชบรรณาการพร้อมด้วยนักพระสุโทและนักพระสุทันเป็น ราชบุตรมาเข้าเฝ้าฯ ทางพระมหาจักรพรรดิก็ทรงคลายพิโรธและขอนำโอรสทั้งสองไปเลี้ยงดู พระยาละแวกก็ยอม จากนั้นก็กวาดต้อนคนชาวปราจีนบุรีกลับคืนมาฝั่งไทย ต่อมาไม่นาน ญวนได้ยึดเมืองละแวก ไทยจึงส่งกองทัพไปช่วยเพื่อตีเมืองคืน แต่ทำไม่สำเร็จ
ในปี พ.ศ.๒๑๑๓ รัชสมัยพระมหาธรรมราชา หลังจากที่ไทยเสียกรุงให้แก่พม่าเพียงปีเดียว พระยาละแวกได้ถือโอกาสเข้ามาปล้นและตีเมืองนครนายก (ทั้งที่เคยให้สัจจะว่าจะขอเป็นข้าพระบาทกษัตริย์ไทยชั่วกัลปาวสาน) พระมหาธรรมราชาจึงมีรับสั่งให้ยกทัพไปปราบ ให้ทหารนำปืนจ่ารงค์ยิงไปถูกพระจำปาธิราชของเขมรตายคาที่บนคอช้าง
ทัพของเขมรถอยกลับไป แต่ก็ย้อนกลับมาปล้นเมืองอีกหลายครั้ง นอกจากนี้พระยาละแวกยังนำทัพมากวาดต้อนผู้คนแถวจันทบุรี ระยอง ฉะเชิงเทรา กลับไปเขมรจำนวนมาก ด้วยความคดในข้องอในกระดูก พระยาละแวกได้ยกทัพมาถึงปากน้ำพระประแดง โจมตีเมืองธนบุรี จับชาวเมืองธนบุรีและนนทบุรีเป็นเชลยจำนวนมาก เลยได้ใจรวบรวมคนหมายจะตีกรุงศรีอยุธยา แต่งทัพเรือ ๓๐ ลำเข้าปล้นบ้านนายก่าย
แต่โชคไม่ดี ถูกปืนใหญ่ของไทยยิงตายเป็นจำนวนมาก ฝ่ายเขมรแตกทัพหนีกลับไปทางพระประแดง (หนีไม่หนีเปล่ายังกวาดต้อนผู้คนแถวสาครบุรีกลับไปอีกด้วย..เลวจริงๆ)
ในปี พ.ศ.๒๑๒๙ พระยาละแวกเห็นว่าไทยกำลังสู้ศึกหงสาวดีอยู่ จึงฉวยโอกาสยกทัพเข้ามาตีเมืองปราจีน สมเด็จพระนเรศวรตรัสว่า "พระยาละแวกตระบัดสัตย์อีกแล้ว จึงต้องยกไปปราบให้ราบคาบ" ผลการศึกกองทัพไทยไล่ตีเขมรไปจนสุดชายแดน ทหารเขมรล้มตายจำนวนมาก
ในปี พ.ศ.๒๑๓๒ หลังจากสมเด็จพระนเรศวรทรงขึ้นครองราชย์ ทรงปรึกษาข้าราชการว่า กษัตริย์เขมรมีใจคิดไม่ซื่อเหมือนพระยาละแวก ชอบซ้ำเติมไทยในยามศึกกับพม่า จึงทรงพระราชดำริที่จะยกทัพไปแก้แค้นเอาโลหิตมาล้างพระบาท ทรงจัดกองทัพให้ไปตีเมืองปัตบอง เมืองโพธิสัตว์ แล้วเข้าล้อมเมืองละแวกเอาไว้ ทรงล้อมเมืองนานถึง ๓ เดือนยังตีไม่ได้ เสบียงอาหารเริ่มลดน้อยลงจึงมีรับสั่งให้ยกทัพกลับ
ต่อมาในปี ๒๑๓๖ สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงยกทัพกลับไปตีอีกครั้ง ฝ่ายเขมรขอกำลังญวนมาช่วย แต่สู้กองทัพไทยไม่ไหว สมเด็จพระนเรศวรมหาราชทรงจับ "พระยาละแวก" ประหารชีวิตสังเวยความเป็นคน "เลี้ยงไม่เชื่อง" ซะ!
ที่นั่น...กัมพูชาเรอะ....?
แต่ที่นี่..."ไทย-พ่อกัมพูชา" จำไว้!
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
|
|
แจ้งลบกระทู้นี้
อ่าน 1914 |
|
| แสดงความคิดเห็น |
โดย ^__^
IP: Hide ip
, วันที่ 03 ก.พ. 54
เวลา 20:58:55
|
