|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
© เนื้อหาข่าว/กระทู้
บนคำว่ารักและห่วงใยจากแม่ ภาพการเฝ้าปรนนิบัติดูแลลูกของแม่ผู้สูงอายุถึง 78 ปี ที่ต้องเลี้ยงดูลูกฝาแฝดพิการถึง 2 คนพร้อมๆ กัน โดยลูกทั้งคู่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้เลย คนแรกต้องนอนบนเตียงลุกหรือขยับไม่ได้ อีกคนต้องยืนอย่างเดียวนั่งหรือไปไหนไกลไม่ได้ เป็นสิ่งสะท้อนความจริง แม่เลี้ยงลูกได้ตลอดชีวิต ส่วนลูกนั้นเล่าวันแม่นี้ สุดยอดแม่ผู้สูงวัยจะเป็นผู้เล่าเรื่องราว ผู้ที่ทำหน้าที่แม่ที่อดทนสูงสุด รักและห่วงใยในลูก
แยกจากถนนสายปราจีนตคาม เยื้องฝั่งตรงข้ามก่อนถึงที่ทำการองค์การบริหารส่วนตำบลดงพระราม ( อบต.) อำเภอเมืองปราจีนบุรี จังหวัดปราจีนบุรี เป็นทางลูกรังเล็กๆ เลยเข้ามาเกือบ 200 เมตรเศษ จะพบบ้านเดี่ยวปูนชั้นเดียวปลูกติดพื้น และพบนางจ้อย จิตพินิจ อายุ 78 ปี กำลังนั่งพัดวีพูดคุยกับลูกสาวฝาแฝดพิการ มีนางสาวกันยา จิตพินิจ อายุ 38 ปี (พี่สาว) สภาพแขนขาลีบเล็กผ่ายผอมยืนถือไม้เท้าอยู่ใกล้ๆ และ นางสาวธิดา จิตพินิจ อายุ 38 ปี (น้องสาว) นอนบนเตียงหวายถักสภาพแขนขาลีบเล็กไม่สามารถขยับได้ อยู่บริเวณชานหน้าบ้านที่เปิดโล่ง
นางจ้อย กล่าวว่า มีลูกทั้งหมด 7 คน เป็นชาย 3 คน หญิง 4 คน โดยลูกสาวพิการทั้งคู่เป็นคนเล็กสุดท้อง ปัจจุบันต่างแยกย้ายไปอยู่กับครอบครัวกันหมดแล้ว ดิฉันเป็นคอยดูแลลูกพิการตามลำพัง มีสามีชื่อนายจำนง จิตพินิจ เป็นอดีตผู้ใหญ่บ้าน แต่เสียชีวิตตั้งแต่ลูกแฝดทั้งคู่อยู่ในท้องประมาณ 3 เดือน ส่วนลูกสาวฝาแฝดก่อนพิการ ขณะเมื่ออายุได้ 6 ปี นางสาวกันยามีอาการหลังแข็ง หลับนิทรานาน 11 วัน ได้พาเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลเจ้าพระยาอภัยภูเบศร โดยพอนางสาวกันยาหลังฟื้นขึ้นมาแขนขาไม่มีแรง เริ่มลีบเล็กไม่มีแรง ต้องยืนอย่างเดียวนั่งไม่ได้ ไล่ๆ กันนางสาวธิดาด้านหลังเกิดมีกระดูกโค้งงอออกมา ลุกเดินหรือนั่งไม่ได้ต้องนอนอย่างเดียว ในคราวเดียวกันพิการทั้งคู่ตั้งแต่นั้น
"เบื้องต้นได้นำไปรักษาอาการ แพทย์นำไปทำกายภาพบำบัดแต่ไม่ได้ผล จึงต้องนำกับมารักษาเป็นภาระเลี้ยงดูตั้งแต่เล็กตลอดถึงปัจจุบันรวมเวลากว่า 33 ปี ที่ต้องคอยป้อนข้าว ป้อนน้ำ อาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย เก็บอุจจาระ ปัสสาวะพาเข้าที่นอน ให้ลูกพิการทั้ง 2 นี้ ทั้งนี้ลูกทั้งคู่แขนไม่มีแรงยกตักอาหารหรือช่วยเหลือตัวเองใดๆ ได้เลย โดยกันยาสภาพต้องยืนตลอดจะนั่งไม่ได้เวลาอุจจาระ หรือปัสสาวะต้องยืนฉี่ต้องถังเมล์รอง เวลานอนต้องแบกขึ้นเตียงเอาหัวลงก่อนและตามส่วนขา ส่วนธิดานั้นต้องนอนอย่างเดียวขยับลุกนั่งหรือยืนใดๆไม่ได้เลยอุจจาระ หรือปัสสาวะต้องเอาถังเมล์รองในที่นอนช่วยเหลือเช่นกันตลอด ช่วงรับประทานอาหารจะเคี้ยวลำบากเนื่องจากกรามกล้ามเนื้อยึดขยับได้ช้า เวลานอนโดยลากเตียงหวายมานอนใกล้ๆ กัน" นางจ้อย กล่าว
นางจ้อย กล่าวอีกว่า จากที่มีลูกมาก และต้องรับภาระดูแลลูกพิการฝาแฝด ทำให้ไม่มีอาชีพใดๆ ต้องอาศัยความเมตตารอรับเศษอาหารข้าวก้นบาตรจากพระสงฆ์วัดแก้วสามัคคี ( วัดสะเดาโด่) เลี้ยงชีวิตลูกๆ ทั้งหมดเติบโตขึ้นมาได้ ทั้งนี้ ดิฉันได้ช่วยดูแลตอบแทนพระคุณโดยการทำความสะอาดบาตร ปิ่นโต หุงหาอาหาร ความสะอาดศาลาการเปรียญ เก็บข้าวของจัดการดูแลให้เรียบร้อยตอบแทน โดยก่อน 08.00 น. หลังป้อนข้าวป้อนน้ำลูกแฝดแล้วจะไปวัดช่วยพระ หลังเพลจะรีบกลับมาป้อนข้าว ป้อนน้ำ ดูแลลูกอีกหมุนเวียนตลอดช่วงไปวัด จะคอยอาศัยญาติบ้านใกล้ๆ กันคอยดูแล ในบางเวลาพระบรรจง พี่ชายของ 2 ลูกสาวพิการจะมาคอยช่วยดูแลอีกคน
"ลูกๆ ที่แยกย้ายไปมีครอบครัวก็ล้วนยากจนต้องดิ้นรนไปทำงานที่อื่น ไม่สามารถช่วยเหลือเกื้อกูลใดๆ ได้ จึงอาศัยข้าวก้นบาตรจากพระมาตลอดถึงทุกวันนี้เลี้ยงชีพ รวมถึงผู้คนที่เมตตาบริจาคเป็นทานเวลามีงานใดๆ ที่มาจัดที่วัดครั้งละ 100 – 200 บาท และก่อนหน้านี้ได้รับเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุพอเลี้ยงปากท้องได้บ้าง รวมถึงเบี้ยสวัสดิการผู้พิการทุพพลภาพที่องค์การบริหารส่วนตำบลดงพระรามจัดให้ลูกสาวฝาแฝดพิการ ได้รับเพียง 1 คน อีกคนไม่ได้รับสวัสดิการช่วยเหลือดังกล่าว ในน้ำใจผู้ใจบุญมีคนมาเยี่ยมดูลูกสาวทั้งคู่และเมตตาให้เงินช่วยเหลือให้ประทังชีวิตบ้างโดยส่วนมากเป็นคนที่เคยไปทำบุญที่วัดแล้วรู้เรื่องราว เมตตาแก่ผู้ชรา คนพิการ ที่ไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้" นางจ้อย กล่าว
แม่ดีเด่น กล่าวต่อไปว่า ก่อนจะได้รับพิจารณาได้รับรางวัลแม่ดีเด่นในครั้งนี้ มีนักข่าวท้องถิ่นประจำจังหวัดปราจีนบุรีมาพบ และนำเสนอชีวิตต่อมานางพรรณี แก่นสุวรรณ ผู้ว่าราชการจังหวัด ปราจีนบุรีได้ลงมามอบเงินจำนวนหนึ่งและอาหาร รวมถึงองค์การบริหารส่วนตำบลดงพระรามได้จัดมอบสวัสดิการผู้พิการให้กับบุตรสาวอีกคนให้ได้รับเงินช่วยเหลือ พร้อมกับมีผู้มาเยี่ยมให้กำลังใจบ้าง ในโอกาสวันแม่นี้ การได้ทำหน้าที่แม่ที่ดีในการเลี้ยงและดูแลลูกเฝ้าห่วงใยเป็นเรื่องที่คนเป็นแม่ทุกคนมีให้ลูกๆ ในการการให้อาหาร ความรัก ห่วงใย การดูแลความสะอาดให้ทั้งนี้ไม่ได้หวังอะไรตอบแทนเลย กลัวอย่างเดียวหากดิฉันมีอันจากไปก่อนลูกเท่านั้นเอง
สุดยอดคุณแม่รายที่ 2 อีกรายนี้ ไม่ได้รับรางวัลดีเด่นใดๆ แต่สิ่งที่แม่ดูแลลูก ทำให้คนที่เป็นลูกที่เห็นภาพแล้วจะต้องตั้งคำถามให้ตัวเอง วันนี้เราได้ดูแลตอบแทนอะไรแก่แม่บ้าง คงไม่ต้องรอเวลาที่สายเกินไปให้มาถึงก่อนที่จะไม่ได้ตอบแทนอะไรแม่
เป็นอีกยอดคุณแม่ แม้ชราภาพอายุ 89 ปี เลี้ยงดูลูกชายที่พิการทางสมอง มีสภาพหัวโตตาบอด 1 ข้าง และเป็นอัมพาตมาแต่กำเนิดตามลำพัง อยู่ที่หมู่บ้านปากแพรก หมู่ 3 ตำบลกบินทร์ อำเภอกบินทร์บุรี จังหวัดปราจีนบุรี
แยกจากถนนหน้าโรงงานแพนเวย์มาตามทางลูกรังประมาณ 4 กิโลเมตรเศษ เป็นบ้านไม้เดี่ยวชั้นเดียวยกสูงจากพื้นเกือบ 2 เมตร ฝาบ้านตีด้วยไม้แผ่นพอกันแดดกันลมแต่ฝนสาดเข้าได้ พบ 2 แม่ลูกอาศัยตามลำพัง 2 คน ทราบชื่อคือ นางนาค ปองชัย อายุ 89 ปี และบุตรชายที่พิการทางสมอง พร้อมหัวศรีษะโตผิดขนาดต่างจากคนปกติทั่วไปเกือบ 1 เท่าตัว ตาขวาบอดและเป็นอัมพาต มีผู้เป็นแม่คอยบีบนวดคลายเส้นไม่ให้ยึดอยู่ข้างๆ
นางนาค กล่าวว่า มีลูกรวมทั้งหมด 6 คน ปัจจุบันเสียชีวิตแล้ว 3 คน เหลือ 3 คน ลูกชายที่พิการนี้เป็นลูกคนสุดท้อง อยู่กับดิฉันตามลำพัง ส่วนลูกที่เหลืออีก 2 คน แยกย้ายไปทำมาหากินเนื่องจากฐานะยากจน สามีนั้นเสียชีวิตตั้งแต่ลูกคนเล็กอายุได้ 11เดือน ที่ผ่านมาหลังสามีเสียชีวิตได้รับจ้างทำนา รับจ้างทั่วไป ล่าสุดอายุมากทำงานหนักไม่ไหวได้รับจ้างเหลาไม้ปิ้งไก่ ไม้เสียบลูกชิ้น ส่งแม่ค้าในตลาด แต่ภายหลังมีโรงงานอุตสาหกรรมทำแม่ค้าจึงไม่รับซื้อ จึงหมดอาชีพอาศัยได้เบี้ยยังชีพผู้สูงอายุที่ได้รับเดือนละ 500 บาท โดยจะมีกำหนดออก 6 เดือนต่อครั้ง เลี้ยงลูกและชีวิตตัวเองปะทังอยู่รอด พร้อมๆ กับความเมตตาที่เพื่อนบ้านหยิบยื่นให้ด้วยความสงสารเวทนา
"นอกจากลูกชายที่พิการแล้ว ดิฉันเองยังป่วยด้วยโรคลำไส้อุดตัน ผ่าตัดทางหน้าท้องในการถ่ายอุจจาระทางสาย โดยป่วยมาระยะกว่า 20 ปี พร้อมโรคความดันโลหิตสูง ส่วนลูกชายปัจจุบันอายุ 58 ปี พิการมาแต่กำเนิด โดยเกิดมาที่ศรีษะจับกดดูอ่อนยุบคล้ายมีน้ำอยู่ ต่อมาภายหลังได้โตขึ้นๆ เป็นคนหัวโตผิดปกติจากคนทั่วไป เวลานั่งหรือยืนก็จะล้มลงตลอด จนถึงอายุ 4 ขวบ มีอาการพิการทางสมองพร้อมกับตาขวาบอดไม่มีดวงตามาแต่กำเนิด ล่าสุดก่อนหน้านี้ 3 เดือนลูกชายได้ป่วยและเป็นอัมพาตเดินไม่ได้ ดิฉันต้องรับภาระแบกใส่หลังพาเข้าห้องน้ำ เช็ดปัสสาวะ คอยดูแลบีบนวดไม่ให้เส้นยึดตายและนำไม้ไผ่มาตีเป็นราวเกาะให้ลูกชายหัดเดิน" นางนาค กล่าว
นางนาค กล่าวต่อไปว่า ที่ผ่านมาไม่เคยพาลูกชายไปหาหมอรักษาอาการ เนื่องจากฐานะยากจนต้องดิ้นรนเลี้ยงลูกๆ มีเพียงหมอสถานีอนามัยที่แวะเวียนมาดูอาการดิฉันและลูกชายบ้าง เป็นห่วงลูกชายว่าหากดิฉันเสียชีวิตก่อนแล้วเขาจะอยู่อย่างไร กับใคร ทุกวันนี้อยากให้ลูกชายหายจากอัมพาตและพอเดินได้บ้าง เป็นสิ่งที่คนเป็นแม่เป็นห่วง แม้ทุกวันนี้จะมีเพื่อนบ้านแวะเวียนมาดูแลบ้างแต่ทุกคนต่างดิ้นรนทำมาหากินกัน ขอขอบพระคุณผู้มีน้ำใจช่วยเหลือที่เข้ามาดูแลช่วยเหลือ
ได้เห็น 2 แม่ผู้สูงวัย ทำหน้าที่เลี้ยงลูกมาโดยตลอดชีวิต ให้รู้สึกอย่างไรกันบ้าง เราได้กลับมาเหลียวแลมอบรักตอบแทนบุญคุณน้ำใจผู้ให้กำเนิดอย่าง "แม่" มากน้อยเพียงใด
ขอขอบคุณข้อมูลและภาพประกอบจาก
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
ลิงก์ผู้สนับสนุน
|
|
